Mercedes-Benz W108 250SE 1966

 Mercedes-Benz W108 / W109 − generacja luksusowych limuzyn zaprezentowana w 1965 roku. Zastąpiła w ofercie modele serii W111/W112, popularne "skrzydlaki" (niem. Heckflosse - dosłownie: tylne skrzydło). Stała się więc następną, trzecią generacją prestiżowej Klasy S, jeszcze wówczas nieformalnej (oficjalne oznaczenie "S" pojawiło się dopiero na nadwoziu modelu W116 - następcy W108 / W109).

 Nadwozie W108 / W109 zostało zaprojektowane przez Francuza - Paula Bracqa. Jest ono pozbawione popularnych na początku lat 60. zakończeń tylnych kantów nadwozia, przypominających skrzydła. Zrywa tym samym z designem W111 / W112. Inny jest także dach - już nie zaokrąglony, lecz płaski, optycznie poszerzający samochód. Większa jest również powierzchnia szyb. Poza tym, nadwozie jest nieco niższe (6 cm) i minimalnie szersze (1,5 cm), niż u poprzednika.

Konstrukcja modeli W108 / W109 obfitowała w wiele zaawansowanych rozwiązań tj. pneumatyczne samopoziomujące zawieszenie, hamulce tarczowe przy wszystkich kołach, elektrycznie otwierane szyby.

Niedługo po wdrożeniu serii W109 do produkcji (1966), główny inżynier Mercedesa - Erich Waxenberger, zamontował w swoim służbowym, 6-cylindrowym 300 SEL silnik z topowej limuzyny 600 (W100) - 6,3-litrowy V8, typ M100^{[potrzebny przypis]}.

Po około roku wnikliwych testów zdecydowano się wdrożyć do seryjnej produkcji model z 6,3-litrowym V8. Okazało się to niejakim zaskoczeniem, bowiem Mercedes uchodził za firmę stroniącą od ekstrawaganckich rozwiązań. 300 SEL 6.3 okazał się jednak rynkowym sukcesem - wyprodukowano ponad 6500 sztuk tej limuzyny.

Następcą 300 SEL 6.3 jest model 450 SEL (W116), w którym zamontowano rozwiercony do pojemności 6,9 litra, a w konsekwencji wzmocniony, silnik typ M100.